ผีแก่

ฉบับปกติ:
ในวัย 11 ปี วิญญาณของเย่เสวียนได้ข้ามกาลเวลา กลับไปสู่ยุคแห่งตำนานเทพเจ้าอันไกลโพ้น กลายเป็นอสูรที่มีความเป็นนิรันดร์ ออกมาจากดินแดนเดิมแห่งการฝังจักรพรรดิ และส่งผลกระทบต่อยุคสมัยต่างๆ มากมาย แต่เบื้องหลังเย่เสวียนกลับมีมือที่มองไม่เห็นคอยควบคุมทุกสิ่ง เพื่อที่จะควบคุมชะตากรรมด้วยตัวเอง เย่เสวียนทุ่มเททุกอย่าง แต่ในขณะที่เขากำลังจะประสบความสำเร็จ กลับถูกศิษย์และภรรยาทรยศ ทำให้วิญญาณต้องหลับใหลไป 90,000 ปี

เมื่อเย่เสวียนตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองได้กลับเข้าสู่ร่างเดิม และกลายเป็นบุตรเขยของลัทธิอมตะหลวง ยิ่งไปกว่านั้นยังถูกผู้คนมองว่าเป็นคนโง่ เรื่องราวจึงเริ่มต้นขึ้นจากตรงนี้

พลังวิญญาณจักรพรรดิแห่งกาลเวลา กลับมาในค่ำคืนหนึ่ง

นับจากนี้ บุตรเขยจักรพรรดิรุ่นหนึ่งได้ลุกขึ้นมา เริ่มต้นตำนานเทพเจ้าผู้พิชิตกาลเวลา!

ฉบับย่อ:
บุตรเขยโง่เขลา วิญญาณกลับคืนมา ลุกขึ้นในวันหนึ่ง ไร้เทียมทานตลอดกาล

ฉบับโอ้อวด:
"ข้าไร้เทียมทาน พวกเจ้าทำตามสบาย" ————เย่เสวียน

ฉบับมีม:
ปีนั้น ข้าล้วงมือใส่กระเป๋า ไม่รู้จักคำว่าคู่ต่อสู้

บุตรเขยจักรพรรดิแห่งกาลเวลา

"เจิงหรงเหล่าจู่ ท่านเข้าใจผิดแล้ว เขาเป็นคนจากตระกูลสาขาย่อยนะ?!" เย่หยงจ้านอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากขึ้น


เย่เสวียนคนนี้ ชัดเจนว่าเป็นคนจากตระกูลเย่แห่งเมืองว่านอันในดินแดนใต้ ทำไมบรรพชนทั้งสิบถึงให้ความเคารพเขาขนาดนี้?!


แถมยังพูดว่าตอนนี้ตระกูลเย่อยู่ภายใต้การควบคุมของเย่เสวียน!


นั่นไม่ใช่หมายความว่า เย่เสวียนเป็นหัวหน้าตระกูลเย่ตอนนี้หรือ?!


แม้ว่าเย่เสวียนจะมีพลังที่น่าตกตะลึง แต่พลังแบบนี้ จะแข่งกับบรรพชนที่สิบไม่ได้จริงๆ หรือ?!


บทที่ 441 เหตุผล