"ชิงเหลียน เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?"
เมื่อได้เห็นโม่ชิงเหลียนอีกครั้ง ม่อ ยุ้นฉุยก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
"คุณปู่ หนูไม่เป็นไรค่ะ" โม่ชิงเหลียนส่ายหน้าตอบ
โม่ชิงเหลียนมองสำรวจม่อ ยุ้นฉุยตั้งแต่หัวจรดเท้า ดวงตาแดงเรื่อพลางกล่าวว่า "คุณปู่ลำบากมามากเลยนะคะ"
ม่อ ยุ้นฉุยยิ้มตอบ "ร่างกายปู่แข็งแรงดี ไม่เป็นไรหรอก"
โม่ชิงเหลียนเม้มริมฝีปากแดง มองไปทางเย่เสวียนที่อยู่ข้างๆ ในใจรู้สึกดีใจแต่ไม่กล้าเอ่ยปาก