ผีแก่

ฉบับปกติ:
ในวัย 11 ปี วิญญาณของเย่เสวียนได้ข้ามกาลเวลา กลับไปสู่ยุคแห่งตำนานเทพเจ้าอันไกลโพ้น กลายเป็นอสูรที่มีความเป็นนิรันดร์ ออกมาจากดินแดนเดิมแห่งการฝังจักรพรรดิ และส่งผลกระทบต่อยุคสมัยต่างๆ มากมาย แต่เบื้องหลังเย่เสวียนกลับมีมือที่มองไม่เห็นคอยควบคุมทุกสิ่ง เพื่อที่จะควบคุมชะตากรรมด้วยตัวเอง เย่เสวียนทุ่มเททุกอย่าง แต่ในขณะที่เขากำลังจะประสบความสำเร็จ กลับถูกศิษย์และภรรยาทรยศ ทำให้วิญญาณต้องหลับใหลไป 90,000 ปี

เมื่อเย่เสวียนตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองได้กลับเข้าสู่ร่างเดิม และกลายเป็นบุตรเขยของลัทธิอมตะหลวง ยิ่งไปกว่านั้นยังถูกผู้คนมองว่าเป็นคนโง่ เรื่องราวจึงเริ่มต้นขึ้นจากตรงนี้

พลังวิญญาณจักรพรรดิแห่งกาลเวลา กลับมาในค่ำคืนหนึ่ง

นับจากนี้ บุตรเขยจักรพรรดิรุ่นหนึ่งได้ลุกขึ้นมา เริ่มต้นตำนานเทพเจ้าผู้พิชิตกาลเวลา!

ฉบับย่อ:
บุตรเขยโง่เขลา วิญญาณกลับคืนมา ลุกขึ้นในวันหนึ่ง ไร้เทียมทานตลอดกาล

ฉบับโอ้อวด:
"ข้าไร้เทียมทาน พวกเจ้าทำตามสบาย" ————เย่เสวียน

ฉบับมีม:
ปีนั้น ข้าล้วงมือใส่กระเป๋า ไม่รู้จักคำว่าคู่ต่อสู้

บุตรเขยจักรพรรดิแห่งกาลเวลา

คำพูดของหยุนหรงกวงก็ถือว่าเป็นการแสดงท่าทีของเลี่ยหยางเทียนจงอย่างชัดเจน


ภูเขาจงเซวียนตอนนี้เป็นสมบัติของเลี่ยหยางเทียนจงแล้ว


การคิดจะให้พวกเขาย้ายออกจากภูเขาจงเซวียนเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้


เย่เสวียนได้ยินดังนั้นก็ยิ้มอย่างเรียบเฉย พูดว่า "เจ้ายังคิดว่าข้ากำลังขอความเห็นจากเจ้าอยู่หรือ?"


หยุนหรงกวงพูดเสียงนุ่มว่า "วันนี้เป็นวันสืบทอดตำแหน่งของพี่หยุนฉุย ข้าแก่แล้วไม่อยากพูดอะไรมากในหัวข้อนี้ แต่ถ้าเพื่อนคืนค่ำมีข้อสงสัยอะไร วันหน้าก็ลองไปที่ภูเขาจงเซวียนของข้าดู ตอนนั้นข้าอาจจะช่วยไขข้อข้องใจให้เพื่อนน้อยก็ได้"


บทที่ 575 อย่าใช้สายตาของกบในบ่อไปมองท้องฟ้า