บทที่ 582 ท้องฟ้าว่างไม่รู้จบ

ณ ขณะนี้

ในห้องโถงที่เย่เสวียนกำลังฝึกตน ท้องฟ้าฮ่องเมิ่งเริ่มแรกได้หายไปแล้ว

โดยมีเย่เสวียนเป็นจุดศูนย์กลาง ทุกทิศทางล้วนเต็มไปด้วยพายุแห่งความโกลาหลที่ไม่มีที่สิ้นสุด

แต่ในตำแหน่งที่เย่เสวียนอยู่ กลับเหมือนเป็นศูนย์กลางของโลก มั่นคงดั่งภูเขา ไม่มีคลื่นแม้แต่น้อย

สงบนิ่งถึงที่สุด

แม้กระทั่งในนั้น ยังมีความรู้สึกของความไร้ขอบเขตแฝงอยู่

เมื่อความรู้สึกนั้นปรากฏขึ้น ร่างของเย่เสวียนค่อยๆ จางหายไปในความโกลาหล จนกระทั่งหายไป