บทที่ 42 ตื่นเต้น

ในชาติก่อนตอนที่เธออยู่ในจวนใหญ่ เธอก็เคยแย่งรถเข็นกับคนอื่นมานั่งบ่อยๆ

ถ้าซ่งจิ่งเฉินมีของสิ่งนี้ เขาก็จะสามารถออกไปข้างนอกได้เอง ไม่ต้องอยู่บนเตียงทั้งวันแล้วไม่ใช่หรือ

ใบหน้าเล็กๆ ของเซินอี้เจียแดงระเรื่อด้วยความตื่นเต้น ดวงตาทั้งสองเป็นประกายวาววับ

เห็นซ่งจิ่งเฉินมีสีหน้าอยากรู้อยากเห็น เธอจึงอธิบายให้เขาฟังเลย มือทั้งสองยังทำท่าเป็นรูปร่างของรถเข็นให้เขาดู