บทที่ 53 ความอบอุ่น
เซินอี้เจียไม่ได้สนใจความหมายในคำพูดของหลิวซื่อ เนื้อจะมาจากไหนได้ ก็มาจากที่เธอล่าสัตว์บนภูเขาไม่ใช่หรือ หรือว่าจะตกลงมาจากฟ้า
เห็นหลิวซื่อที่มีผมเป็นรูปทะเลเมดิเตอร์เรเนียนวิ่งหนีไปอย่างตื่นตระหนก เธอหัวเราะออกมา "แม่ เรื่องแบบนี้ต่อไปให้ฉันจัดการเถอะ รับรองว่าพวกเขาจะไม่กล้ามาคิดไม่ดีกับบ้านเราอีก"
หลี่มองดูท่าทางภาคภูมิใจของเซินอี้เจีย ถอนหายใจแล้วกำชับ "คราวหน้าอย่าเอามีดไปขู่คนอีกนะ ถ้าเกิดทำให้คนเจ็บจริงๆ จะทำยังไง"