ในห้องไม่มีน้ำแล้ว เซินอี้เจียรินชาด้วยความเร็วสูงสุดในชีวิตแล้วยกเข้าห้อง แต่ก็ยังไม่ทันอยู่ดี
เธอเห็นแค่ครึ่งหน้าอก ซ้ำยังถูกเส้นผมยาวบังไว้เกือบหมด เซินอี้เจียมองซ่งจิ่งเฉินอย่างน้อยใจ แล้วส่งชาให้เขาดื่มจนหมด
เธอนั่งที่ข้างโต๊ะมองเขาอย่างเฝ้ารอ ยังดีกว่าไม่ได้เห็นอะไรเลย!
รอยแผลเป็นบนตัวซ่งจิ่งเฉินถูกน้ำวิญญาณซ่อมแซมจนหายไปหมดแล้ว ซ่งจิ่งเฉินไม่เคยถาม เซินอี้เจียก็เลยทำเป็นไม่รู้