บทที่ 72 ซื้อที่ดิน

ซ่งจิ่งเฉินเดิมทีคิดว่าจะได้เห็นภาพเซินอี้เจียหน้าแดงก่ำหูแดงโยนหนังสือทิ้ง แต่ผลคือเห็นเธอยิ่งอ่านตาก็ยิ่งเป็นประกาย

หรือว่าเขาคิดผิด ไม่ใช่หนังสือประเภทเดียวกัน?

"ฉันเข้าใจแล้ว" เซินอี้เจียตื่นเต้นกระโจนเข้าไปในอ้อมอกของซ่งจิ่งเฉิน พูดอย่างสับสน "มีทางรอดแล้ว ดีจังเลย"

ซ่งจิ่งเฉินคิดว่าตัวเองมีสมองฉลาดกว่าคนอื่น แต่ก็ยังฟังไม่เข้าใจว่าเซินอี้เจียกำลังพูดอะไร เขาดึงหนังสือออกจากมือเธอมาดู