บทที่ 93 เจ็บใจ

สิ่งที่ทำให้เซินอี้เจียประทับใจมากที่สุดคือซ่งจิ่งเฉินไม่เพียงแต่สร้างกลไกที่เธอวาดในแบบร่างขึ้นมาได้ แต่ยังสามารถปรับปรุงมันได้โดยไม่มีใครสอน

นี่คงเป็นอย่างที่สุภาษิตโบราณว่า ถ้าไม่ใช่คนในครอบครัวเดียวกัน ก็คงไม่เข้าประตูบ้านเดียวกัน

แต่ตอนนี้ซ่งจิ่งเฉินส่วนใหญ่แกะสลักของตกแต่งต่างๆ ทำจนเกือบเต็มหีบไม้ไปแล้ว

เซินอี้เจียเดินไปด้านหลังซ่งจิ่งเฉิน แต่เขาก็ไม่ทันสังเกตเห็น