บทที่ 150 ขาดแคลนอาหาร (ขอการบันทึก ความคิดเห็น การติดตามอ่าน... ในช่วง PK)

อย่างไรก็ตาม นั่นยังไม่ใช่เรื่องที่น่าอึ้งที่สุด สิ่งที่ทำให้ทุกคนไม่รู้จะพูดอะไรคือหวังกวาfooตื่นขึ้นมาในวันที่สองก็เริ่มโวยวายว่าอยากกลับไปขุดข้าวเหล่านั้น

ยกเว้นซ่งจิ่งเฉิน ทุกคนคิดว่าเธอเป็นบ้าไปแล้ว

หวังกวาfooเห็นสายตาของทุกคนที่มองมาล้วนไม่เห็นด้วย จึงค่อย ๆ เล่าให้ฟัง

เซินอี้เจียไม่ได้ไปตลาดในเมืองนานแล้วจึงไม่รู้ แต่หวังกวาfooแม้จะมีหิมะตกก็ไม่อาจหยุดนิสัยชอบไปเยี่ยมบ้านคนอื่นเพื่อซุบซิบนินทา เธอจึงรู้เรื่องราวอย่างชัดเจน