บทที่ 161 ฝูเป่า

หลายคนนั่งรอจนเที่ยงคืน พอเตรียมจะกลับห้องไปพักผ่อน ถวนจื่อก็เริ่มส่งเสียงร้องอย่างกระวนกระวายขึ้นมา

ไม่ใช่แบบที่มันมักจะเตือนว่ามีคนมา แต่เหมือนกำลังส่งสัญญาณอันตราย

เซินอี้เจียและซ่งจิ่งเฉินสบตากัน สั่งให้หลี่และหวังกวาfooพาเด็กๆ กลับห้องไปก่อน ส่วนพวกเขาสองคนตามถวนจื่อไปที่โพรงของมันซึ่งถูกหิมะปกคลุมจนแข็งไปนานแล้ว

พอทั้งสองเข้าใกล้ปากโพรง ก็ได้ยินเสียงขุดอะไรบางอย่างมาจากนอกกำแพงลาน