บทที่ 167 ซ่งเม่าหลินตาย

เซินอี้เจียฟังแล้วงุนงง แต่เมื่อไม่เข้าใจเธอก็เลือกที่จะเชื่อฟังก็พอ

ด้วยความมั่นใจอย่างประหลาดในตัวซ่งจิ่งเฉิน วันรุ่งขึ้นเซินอี้เจียก็ขี่เลื่อนหิมะของเธอฝ่าลมหนาวพาถวนจื่อออกไปข้างนอก

ทั้งหมู่บ้านถูกปกคลุมด้วยหิมะหนา ทุกที่ขาวโพลนไปหมด

เซินอี้เจียสวมหมวกคลุมให้เรียบร้อย มุ่งตรงไปยังบ้านเก่าตระกูลซ่ง

เธอต้องการพิสูจน์ว่าซ่งเม่าหลินได้ทำตัวเองตายจริงหรือไม่ ถ้ายังไม่ตาย เธอก็จะ...ฆ่าเขาเสียเอง