บทที่ 169 ฟ่านหมิงหยวน

ซ่งจิ่งเฉินรู้สึกโล่งอกอย่างไร้สาเหตุ และนั่งกลับลงบนรถเข็นภายใต้สายตาอาฆาตของเซินอี้เจีย

เซินอี้เจียโกรธจนกัดฟันดังกรอด ใครกันนะที่ไม่รู้จักกาลเทศะมาที่บ้านในเวลาแบบนี้ ปกติก็ไม่เห็นมีใครมาเยี่ยมเลย แต่ช่วงนี้อากาศไม่ดีกลับมีคนมาเยี่ยมบ่อยๆ

แต่ถึงจะโกรธแค่ไหนก็ทำได้แค่เข็นเขาออกไปข้างนอก

พอเปิดประตู ก็เห็นหลินเซาวิ่งกลับมา ในอากาศหนาวเย็นแบบนี้ ความแดงบนใบหน้าของเขายังไม่จางไป