บทที่ 178 ช่วยเหลือ

"อยู่...อยู่ใน...ในห้องที่...ลึกที่สุด..." คนชุดดำตาเบิกโพลง พูดประโยคนี้ออกมาอย่างยากลำบาก

เมื่อคำสุดท้ายหลุดออกมา ชายคนนั้นก็ออกแรงบิดคอเขาทันที

เขาโยนร่างนั้นทิ้งไปอย่างไม่ไยดี แล้วเดินตรงเข้าไปข้างใน

การกระทำนี้ทำให้คนที่ยังหวังลึกๆ ในใจรู้สึกหนาวสะท้าน

เมื่อเดินไปถึงห้องลึกสุด เขาเห็นร่างเล็กที่ขดตัวอยู่อย่างไร้ชีวิตชีวาในทันที ชายคนนั้นชะงักไปครู่หนึ่ง ดวงตาของเขาค่อยๆ แดงก่ำ