บทที่ 185 จุ้ยหงโหลว

เธอเปลี่ยนท่านั่งหันหน้าเข้าหาซ่งจิ่งเฉิน ร่างเล็กซุกเข้าไปในเสื้อคลุมตัวใหญ่ของเขา กอดเอวเขาแล้วหลับอย่างสบายใจ

มุมปากของซ่งจิ่งเฉินยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม เขาดึงบังเหียนให้ม้าวิ่งช้าลง

เส้นทางที่คาดว่าจะใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วยามกลับใช้เวลาถึงหนึ่งชั่วยาม

เยาจีกับซานว่านนั่งยองๆ อยู่ใต้กำแพงเมือง สั่นเทิ้มด้วยความหนาว

"เจ้าว่านายปล่อยพวกเราเก้อหรือไม่?" เยาจีพูดพลางขยับเข้าใกล้ซานว่านเพื่อให้อุ่นขึ้น