บทที่ 216 วันเกิดของซื่อจื่อ เจียเจียเมาสุรา

เซียวรั่วสุ่ยกลับไปตั้งแต่เช้าตรู่ของวันที่สอง เซินอี้เจียไม่ได้ถามว่าเธอตัดสินใจอย่างไร แต่ดูจากท่าทางตอนที่เธอจากไป ดูเหมือนว่าเธอได้ตัดสินใจอะไรบางอย่างแล้ว คงไม่นานก็จะได้เห็นผล

และแล้วไม่กี่วันต่อมา เธอก็กลับมาอีกครั้ง เพื่อมาบอกลา

"ฉันจะกลับเกียวโตแล้ว" เซียวรั่วสุ่ยหยิบกล่องใบหนึ่งออกมาเปิดวางตรงหน้าเซินอี้เจีย ข้างในมีหยกใสวาววับอยู่ชิ้นหนึ่ง