บทที่ 227 คุณหนู? เจียเจียงุนงง

เมื่อถูกขวางทางหลายครั้ง เซินอี้เจียโกรธขึ้นมา อย่าคิดว่าเธอสงสารจนลงมือไม่ได้

เธอกำหมัดแน่นเตรียมจะเข้าไปลากคนนั้นออกมา แต่ในตอนนั้นมีกลุ่มคนวิ่งมาจากด้านข้าง พวกเขาเข้ามาจับผู้หญิงคนนั้นบิดแขนไว้ทันที

"วันนี้ผู้หญิงบ้านี่เป็นอะไร ปกติเงียบไม่พูดไม่จา ครึ่งวันยังไม่ปริปากสักคำ" หัวหน้ากลุ่มพูดพลางถ่มน้ำลายลงพื้น

"ใครจะรู้ล่ะ ตอนแรกก็ยังดีอยู่ แต่พอเห็นใครบางคนก็พุ่งออกมาเหมือนคนบ้า..." คนที่ตอบพูดยังไม่ทันจบ ทุกคนก็หันมามองเซินอี้เจียพร้อมกัน