ซ่างกวนอวี่และเหลียนซานหันกลับไปมอง เห็นองค์ชายใหญ่ซ่างกวนผู่และองค์ชายสี่ซ่างกวนเหยาเดินตามกันมา
"องค์ชายใหญ่ องค์ชายสี่" เหลียนซานประสานมือคำนับ
"น้องสี่ เจ้าจะพูดกับน้องสองเช่นนี้ได้อย่างไร? รีบขอโทษเดี๋ยวนี้" ซ่างกวนผู่พูดด้วยน้ำเสียงเข้มงวด
ก่อนที่ซ่างกวนเหยาจะได้เอ่ยปาก ซ่างกวนอวี่ก็โบกมือไม่ใส่ใจ พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า "ไม่เป็นไร"
"เฮ้อ พี่ใหญ่เห็นไหม องค์ชายสองไม่ได้คับแคบใจอย่างที่พี่คิด กลับเป็นพี่นั่นแหละที่ทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่" ซ่างกวนเหยาพูดอย่างเยาะเย้ย