บทที่ 250 ที่มาของโม่หยวน ยาแก้กังวล

หลังจากที่ซ่างกวนฮั่นอาเจียนเกือบหมดแล้ว

เซินอี้เจียอย่างใส่ใจจับเขาเดินไปอีกไม่กี่ก้าว ไปถึงที่สะอาดแล้วจึงวางเขาลง

ซ่างกวนฮั่นไม่ต้องพูดถึงการยืนให้มั่น แม้แต่แรงที่จะนั่งก็ไม่มี ทรุดตัวลงกับพื้นอย่างไร้ภาพลักษณ์

ตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาเห็นเซินอี้เจีย เขาก็รู้ว่าเธอไม่ชอบเขา แต่ไม่คิดว่าเธอจะจัดการเขาอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้ ไม่ใช่เกือบจะให้ของขวัญแรกพบแล้วหรือ? ยังแบ่งไก่ป่าตุ๋นซุปให้เขาด้วย