บทที่ 277 ของขวัญจากซ่างกวนอวี่

ซ่งจิ่งเฉินไม่คิดว่าซ่างกวนฮั่นจะจนถึงขนาดนี้ เขาเดินดูรอบหนึ่งในนั้นแล้วเลือกงานเขียนของศิลปินชื่อดังกับแท่นฝนหมึกแล้วเดินออกมา

นึกอะไรขึ้นได้ เขาหันไปมองซ่างกวนฮั่น "ไปดูห้องหนังสือของเจ้าหน่อย"

ซ่างกวนฮั่นเบ้ปาก "พี่ลูกพี่..."

เขามีนิสัยตั้งแต่เด็ก ชอบเก็บของที่รักมากไว้ในห้องหนังสือ ส่วนของที่ไม่ชอบจะโยนไปไว้ในคลังส่วนตัว ซ่งจิ่งเฉินรู้เรื่องนี้ดี