หลิว เพียวเพียวเบ้ปากแล้วซบลงในอ้อมอกของสกุลหลิว น้ำตาไหลพรั่งพรู: "แม่ ล้วนเป็นเพราะลูกเอง ถ้าไม่ใช่เพราะลูกต้องการไล่นางออกจากคฤหาสน์ นางก็คงไม่..."
ไม่มีเรื่องที่โม่หยวนบุกเข้าคฤหาสน์หลิวในยามค่ำคืน ไม่มีแม่เฒ่าคนไหน ไช่ยุนฆ่าตัวตายเพราะไม่อยากจากไปต่างหาก
หลิว เพียวเพียวพร่ำบอกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าในใจ ราวกับว่าหากพูดหลายๆ ครั้ง มันก็จะกลายเป็นความจริง