บทที่ 334 รั่วแล้ว (รวมตอนที่สอง)
บนยอดเขา เซินอี้เจียใช้มือทั้งสองเกาะขอบหน้าผา ทั้งร่างห้อยอยู่บนหน้าผาชัน เธอขมวดคิ้วมองกลุ่มผู้หญิงที่เมื่อครู่ยังยิ้มแย้มพูดคุยกับเธอ เรียกเธอว่าภรรยาน้อยทุกคำ
ตอนนี้ใบหน้าของพวกเธอ ช่างน่าเกลียดจริงๆ
นี่คือสิ่งที่ต้า ฮัวบอกว่า "ใจผู้หญิงอำมหิตที่สุด" ใช่ไหม?
"ภรรยาน้อย? เธอน่าจะใจกว้างกว่านี้ ยอมให้ฉันเป็นอนุภรรยาของคุณชายใหญ่ก็ดีแล้ว ทำไมถึงไม่ยอมเปิดทางให้คนอื่นบ้างล่ะ?" อู๋ชุนเถาแสดงสีหน้าดุร้ายมองลงมาที่เธอ