บทที่ 334 รั่วไหล (รวมตอนที่สอง)_3
ซ่งจิ่งเฉินดวงตาเย็นชา ไม่แม้แต่จะมองเธอแวบเดียว โบกมือพลางพูดเสียงเย็น "จับพวกมันทั้งหมด พาไปข้างล่าง"
"พวกเจ้าระวังตัวหน่อยตอนจับคน อย่าไปแตะตัวพวกนางโดยตรง บนตัวพวกนางมีผงยุงยุง" เซินอี้เจียรีบเตือน
เห็นซ่งจิ่งเฉินหันมามองตัวเองอีกครั้ง เธอก็ยกของในมือขึ้นบังหน้าตัวเองโดยอัตโนมัติ กระซิบเสียงเบา "อย่ามาหาฉันนะตอนนั้น ฉันไม่มียาแก้จริงๆ"
ทหารกลุ่มนั้นได้ยินเธอพูดแบบนี้ แล้วเห็นผู้หญิงพวกนั้นยังคงเกาไม่หยุด ที่ไหนจะกล้าลงมือ