บทที่ 345 ซื่อจื่อขายหน้า (สองตอนรวมกัน)_3
"ทำไมยังไม่หายอีก" ซ่งจิ่งเฉินถามเสียงแหบ ตอนนี้เขาก็รู้แล้วว่าเซินอี้เจียไม่ใช่ปีศาจอะไร ปีศาจที่ไหนจะบาดเจ็บง่ายขนาดนี้
เซินอี้เจียชะงัก นึกขึ้นได้ว่าเธอคิดมากเกินไป แล้ว...ทำไมถึงรู้สึกผิดหวังล่ะ
ไม่ๆๆ เธอไม่ได้คิดลามกอะไรแบบนั้นสักหน่อย!
รอยแผลเป็นที่ถูกสัมผัสรู้สึกคันๆ เซินอี้เจียหดคอแล้วคว้ามือของซ่งจิ่งเฉินไว้ "อีกไม่กี่วันก็จะหายแล้ว"
"ก่อนหน้านี้ไม่ใช่หายเร็วมากหรอ" ซ่งจิ่งเฉินถามอีก