บทที่ 33 ความแตกต่างเล็กๆ

จวงหย่งเห้อถอนหายใจแล้วพูดว่า "พูดถึงเรื่องนี้ เด็กสองคนนี้ก็น่าสงสารจริงๆ ครั้งที่แล้วที่เราให้ไปก็ไม่ได้มากเท่าไหร่ ในเมื่อพวกเขามาขอด้วยตัวเอง ก็ให้ไปบ้างเถอะ อย่าได้ตระหนี่เกินไป"

แม่นางเหอได้ยินดังนั้นก็หัวเราะพรืดออกมา

"เป็นอะไรไป?" จวงหย่งเห้อเห็นแม่นางเหอหัวเราะจนตัวงอ ก็รู้สึกแปลกใจ

"ฉันหัวเราะที่เราคิดเหมือนกันเลย ต่างก็คิดว่าหนิงยาโถวมาขอยืมข้าว แต่ที่จริงเธอไม่ได้มาขอยืมข้าว แต่มาขอให้ฉันช่วยเย็บเสื้อผ้าให้พวกเขา แถมยังเอาเต้าหู้มาให้เราชิมฝีมือด้วย"