บทที่ 43 ไม่ง่ายอย่างที่คิด

แม่นางเหอพูดเบาๆ แต่ใต้ดวงตามีรอยคล้ำเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าอดหลับอดนอนเย็บผ้าให้

จวงชิงหนิงสังเกตเห็นสิ่งเหล่านี้ รู้สึกอบอุ่นใจ ลองสวมเสื้อผ้าดูแล้วลองวัดขนาด "ฝีมือป้าดีจริงๆ ทั้งขนาดและความพอดีตัวเป๊ะเลย"

"ขอแค่ไม่ติดใจฝีเข็มหยาบๆ ก็พอ" แม่นางเหอได้รับคำชมจากจวงชิงหนิง ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แล้วหยิบถุงผ้าเล็กๆ ออกมาอีกสองสามใบ "นี่เป็นเมล็ดผักจากบ้านฉัน เธอลองปลูกดูบ้างนะ"