บทที่ 099 ไม่สามารถตกลงได้
"คุณก็รู้นะ ถึงแม้ว่าฉันจะมีลูกชายลูกสาว แต่พวกเขาก็ไม่มีความสามารถอะไร ชีวิตก็ลำบากมาก ฉันอายุมากขนาดนี้แล้วก็ยังต้องขายถั่วเหลืองในเมืองเพื่อหาเงินมาจุนเจือครอบครัว"
"แต่การค้าขายถั่วเหลืองก็ไม่ค่อยดี ทุกครั้งที่ทำมาขายก็ขายไม่หมด สุดท้ายก็ต้องกินเองหรือแบ่งให้คนอื่น แบบนี้นอกจากไม่ได้กำไรแล้ว บางทีก็ขาดทุนด้วย ต้องหาทางอื่นจะดีกว่า"
"ฉันคิดว่าเต้าหู้ของคุณถ้าเอาไปขายต้องขายดีแน่ๆ เลยมาคุยกับคุณดู ว่าคุณจะยอมให้ฉันเอาเต้าหู้ไปสักหลายสิบชั่งทุกวัน เดินขายตามตรอกซอกซอย ก็จะได้เงินมาจุนเจือครอบครัวบ้าง"