บทที่ 109 ช่างน่าอับอายจริงๆ (อัพเดตพิเศษเมื่อครบ 15 โหวต ตอนที่ 10)

เย่สื้อพูดว่า "ถ้าเจ้าอยากกิน พรุ่งนี้เช้าข้าจะไปซื้อมาสักก้อนจากร้านจวงหย่งเห้อ แล้วพรุ่งนี้ตอนเที่ยงจะนึ่งข้าวกับทอดเต้าหู้กินกัน"

"ได้" จวง จิ่งเย่พยักหน้า แต่แล้วก็ทำปากเบ้ "ในเมื่อเต้าหู้ขายดีขนาดนี้ ก็น่าจะทำเพิ่มอีกหน่อย ทำไมต้องมาขี้เหนียวกันด้วย ทำเหมือนเต้าหู้เป็นของหายากอย่างไรอย่างนั้น"

"เจ้าอย่าเพิ่งไม่เชื่อ มันหายากจริงๆ นะ" เย่สื้อพูด "เจ้าคงยังไม่รู้ ทุกเช้ามีคนมาขนเต้าหู้จากโรงเต้าหู้ของหนิงยาโถวไปตั้งสองร้อยกว่าชั่ง ได้ยินว่าเป็นคนจากในเมือง เอาไปส่งให้ร้านอาหารในเมือง แล้วหนิงยาโถวยังต้องเอาไปขายในตลาดอีก รวมกับที่จวงหย่งเห้อเอาไปขาย พอรวมกันแล้วก็ไม่พอ แต่โรงเต้าหู้มีแค่นั้น มีหม้อต้มเต้าหู้แค่สองใบ จริงๆ แล้วทำได้ไม่มากกว่านี้แล้ว"