บทที่ 125 ชื่อนี้ดีนะ!
เมื่อจวง จิ่งเย่กลับมาถึงบ้าน เย่สื้อก็ทำอาหารกลางวันเสร็จพอดี
เป็นบะหมี่ผัดกับเต้าหู้ทอด ผักสดและน้ำมันพริก พอเข้าประตูบ้านก็ได้กลิ่นหอมฟุ้งเข้าจมูกทันที
"พอดีเลย ผมกำลังคิดถึงกลิ่นนี้อยู่พอดี" จวง จิ่งเย่อารมณ์ดีมาก ประคองชามบะหมี่ที่เย่สื้อยื่นให้ แล้วซดเข้าปากคำใหญ่ พลางชมไปด้วยว่า "อร่อยจัง ฝีมือคุณดีขึ้นเรื่อยๆ นะ"
ที่ไหนกันล่ะที่ฝีมือดีขึ้น ที่จริงก็แค่จวง จิ่งเย่กำลังอารมณ์ดี เลยมองอะไรก็ดูดีไปหมดเท่านั้นเอง