บทที่ 143 ตามใจมากเกินไป
เมื่อเหลียนหรงได้ยินคำพูดนี้ ก็หมดเรี่ยวแรงเหมือนมะเขือที่โดนน้ำค้างแข็ง ทั้งตัวอ่อนปวกเปียก "งั้นก็ได้..."
"ดูท่าทางเธอสิ" จางหย่งชางเห็นสภาพของเขาแล้วอดไม่ได้ที่จะตบเขาเบาๆ พลางหัวเราะว่า "แค่พูดแค่นี้ก็เป็นแบบนี้แล้ว เธอควรฝึกการโยนกระทะให้ดีก่อนค่อยพูดเรื่องทำอาหารเถอะ"
"ขอบคุณที่เตือนนะ เดี๋ยวผมจะผัดถั่วงอกกับเต้าหู้แห้งใส่ต้นกระเทียม เอาถั่วงอกมาผัดให้หมด เป็นกับข้าวเพิ่มให้พวกคุณตอนเที่ยง"