บทที่ 147 ระบายความแค้น

มีคนยุยงจวงหยู่เถียนกับจวงหยู่เฉิงสองพี่น้องหรือ?

จวงหย่งเห้อรู้สึกประหลาดใจทันที

ในขณะที่จวงหยู่เถียนขมวดคิ้วและกำลังจะพูด จวงหยู่เฉิงผู้มีนิสัยตรงไปตรงมาก็ตบเข่าดังปัง แล้วพูดอย่างโมโห: "หนิงยาโถว แม้ว่าเจ้าจะไม่ถามเรื่องนี้ ข้าก็กำลังจะพูดอยู่แล้ว"

"พูดถึงเรื่องนี้ ข้ากับพี่ชายก็ไม่ได้กลับบ้านมานานแล้ว ครั้งสุดท้ายก็คือวันครบรอบการตายของพ่อ กลับมาไหว้หลุมศพแล้วก็กลับไปเลย ไม่ได้แวะเข้าหมู่บ้าน ไม่ได้คุยกับใครในหมู่บ้าน ตามหลักแล้วพวกเราไม่รู้เรื่องที่เจ้าเช่าเต้าฝูฟาง"