เหลียนหรงพูดชมเสร็จก็เกาหูพลางหันไปขอบคุณจวงชิงหนิง "ขอบคุณจวงกูเหนียงจริงๆ ป่านนี้แล้ว ผมต้องรีบขนผักไปที่ครัวหลังแล้ว"
"ฉันช่วยขนเองค่ะ ตะกร้าผักสองใบนี้ คนเดียวคงขนไม่หมด" จวงชิงหนิงก้มตัวจะช่วย
"ไม่ๆๆ งานหนักแบบนี้จะให้คุณทำได้ยังไง" เหลียนหรงรีบห้ามเธอไว้ "ผมขนเองครับ ขนไม่หมดทีเดียวก็ขนสองเที่ยวก็ได้ คุณไม่ต้องยุ่งหรอก..."
ขณะที่เหลียนหรงกำลังพูดอยู่นั้น เขาก็ออกแรง "เฮ้อ" ยกตะกร้าขึ้น