ชาอุ่น

เมื่อชาวบ้านทั้งหมู่บ้านพูดถึงจวงชิงหนิงที่ไม่มีพ่อแม่ หลังจากป่วยหนักก็ไม่ยอมอาศัยอยู่กับบ้านลุง และยืนกรานที่จะตั้งครัวเรือนเป็นหญิงโสด ทุกคนต่างส่ายหัวถอนหายใจ คิดว่าเธอกำลังเดินเข้าสู่หนทางแห่งความตาย

แต่ดูสิ เธอเปิดโรงงาน ซื้อร้านค้า สร้างบ้าน เลี้ยงสุนัขและแมว ชีวิตเธอรุ่งเรืองมาก และใครก็ตามที่สนิทสนมกับเธอล้วนมีเงินทองไหลมาเทมา

ชาวบ้าน: ตอนนี้ถ้าจะเอาใจเทพเจ้าแห่งโชคลาภยังทันไหม? รบกวนตอบด่วน กำลังรีบ...

----

ชาวเมืองจิงเฉิงทั้งหมดต่างถอนหายใจที่รัชทายาทแห่งซีอ๋องผู้งดงามสง่าและหล่อเหลาไม่มีใครเทียบได้ ต้องแต่งงานกับหญิงชาวนาธรรมดาๆ ตามพินัยกรรมของหวางเฟยผู้ล่วงลับ ทำให้เสียโอกาสแต่งงานที่ดีไปทั้งชีวิต

แต่ดูสิ ทายาทผู้นี้ดูแลเอาใจใส่ฮูหยินของเขาอย่างละเอียดอ่อน ยอมทุ่มเงินทองมากมายเพียงเพื่อให้ภรรยายิ้ม ยอมขัดคำสั่งเพียงเพื่อปกป้องหน้าตาของภรรยา ราวกับเป็นคนที่หลงรักจนไม่เป็นอันทำอะไร...

ผู้คน: ขอถามหน่อย ตอนนี้จะมาเชียร์คู่นี้ยังทันไหม?

----

เรื่องราวการเติบโตทีละก้าวของหญิงชาวนา เน้นความอบอุ่น ไม่มีความรุนแรง มีทั้งอุปสรรคในเส้นทางชีวิต และความสุขจากความสำเร็จ คู่รักได้ครองรักกันในที่สุด ความดีความชั่วมีผลตอบแทน

พี่สาวผู้ร่ำรวยที่สุดในแผ่นดิน

"ไปเถอะ" จวงต้าลี่ลุกขึ้นยืน ส่งจวงหยูหม่านออกไปที่ประตู จากนั้นก็กลับเข้าไปในลานบ้าน ค้นหาสักพักก็เจอกระสอบป่านที่สะอาดใบหนึ่ง


"คุณหากระสอบป่านไปทำไม?" ภรรยาของจวงต้าลี่ หวังซื่อถาม


"จะไปบ้านผู้ใหญ่บ้านหยิบเมล็ดถั่ว" จวงต้าลี่สะบัดฝุ่นบนกระสอบป่านพลางพูดว่า "บ้านเราปีนี้ไม่ได้วางแผนจะปลูกถั่วเจ็ดไร่หรอกหรือ งั้นเราก็เอาเมล็ดถั่วห้าสิบชั่งก็แล้วกัน ที่เหลือก็เอาไปปลูกรอบๆ แปลงผักของเรา อ้อใช่ บ้านเกิดของเธอจะเอาเมล็ดถั่วไปบ้างไหม?"


บทที่ 232 ความจริงและความเท็จ (4000+)_3