บทที่ 235 สร้างความบาดหมาง
พูดจบ เธอก็สะบัดแขนเสื้อเดินออกไป พลางบ่นพึมพำว่า "สมัยนี้ คนขายของช่างหยิ่งผยองเสียจริง ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ ยังหวังให้คนอื่นมาอ้อนวอน นี่มันกลางวันแสกๆ ฝันกลางวันไปได้ พระอาทิตย์ขึ้นทางตะวันตกหรือไง"
เมื่อเห็นถงเฟยออกจากร้านไป เฉาซื่อรู้สึกไม่สบายใจเดินเข้าไปหาจวงชิงหนิง "ที่คนนั้นพูดมา เป็นความจริงหรือ"
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ดูจากสถานการณ์ตอนนี้ น่าจะเป็นความจริงแปดเก้าส่วน" จวงชิงหนิงขมวดคิ้วตอบ "ด้วยนิสัยของลุงจาง เกิดเรื่องแบบนี้เขาคงไม่พูดหรอก คิดว่าเมื่อวานที่พี่หรงมาหาฉัน คงเป็นเพราะเรื่องนี้แหละ"