บทที่ 249 อยากร้องไห้เล็กน้อย

"ใช่แล้ว" จวงชิงซุ่ยกะพริบตา "ถ้าเพราะพวกเราทำให้พี่เหวินเฉิงต้องลำบากอีก มันคงไม่ดีแน่"

"ใช่อย่างที่เธอว่า ดังนั้นเรื่องถุงสมุนไพรนี้ เราลองคิดหาวิธีอื่นกันดีกว่า" จวงชิงหนิงยื่นมือลูบศีรษะน้องสาวเบาๆ

"อืม!" จวงชิงซุ่ยพยักหน้าอย่างกระตือรือร้น

พี่น้องทั้งสองคุยกันไปพลางเดินไปพลาง ไม่นานก็มาถึงร้านผ้าของจวง

เป็นร้านที่ไม่ใหญ่มากแต่ก็ไม่เล็กเกินไป หน้าร้านมีป้ายไม้สูงกว่าคนตั้งอยู่ ดูมีหน้ามีตาทีเดียว ทั้งยังมีผู้คนเดินเข้าออกพลุกพล่าน เสียงพูดคุยหัวเราะดังออกมาจากในร้านไม่ขาดสาย แสดงว่าธุรกิจคงไปได้ดี