บทที่ 257 กังวลใจ

ถึงขนาดต้องหลบไปอยู่หลังฉีฉางฝู่ เพื่อป้องกันไม่ให้จวงชิงหนิงหยิบของมาขว้างใส่เขาจนต้องร้องโอดครวญอีก

ส่วนฉีฉางฝู่หัวเราะเบาๆ "เจ้าของร้านจวง"

เมื่อมีคนทักทาย จวงชิงหนิงก็รู้สึกว่าควรตอบกลับ จึงหยุดฝีเท้าและยิ้มบางๆ "พ่อครัวชี๋"

"พ่อครัวชี๋ดูจะมีอารมณ์ดี มีเวลามายืนคุยเล่นที่นี่"

สีหน้าของฉีฉางฝู่เปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำว่า "ว่าง"

ใช่ ธุรกิจของโรงเตี๊ยมฝูซุ่นตกต่ำลงอย่างมาก ไม่มีลูกค้าเข้าร้าน เขาในฐานะหัวหน้าพ่อครัวก็ไม่จำเป็นต้องเตรียมของในครัวมากมาย และไม่ต้องทำอาหารหลายอย่างแล้ว