ชาวบ้านให้ความสนใจเรื่องของจวงชิงหนิงมากขนาดนี้ ก็แสดงให้เห็นว่าทุกคนรู้สึกขอบคุณเธอ ซึ่งดีกว่าพวกที่ได้รับประโยชน์แล้วยังทำตัวเหลวไหล พอกินข้าวเสร็จก็ด่าคนทำอาหาร เป็นคนอกตัญญูไร้ยางอาย
ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็เป็นเพราะเขาในฐานะผู้ใหญ่บ้านบริหารงานได้ดี ชาวบ้านใต้ปกครองจึงมีจิตใจที่ดีงาม
เมื่อจวงจิ่งเย่เข้าใจเรื่องนี้แล้ว ก็รู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดีมาก รอยยิ้มจึงกลับมาปรากฏบนใบหน้าอีกครั้ง