ชู่จิ่นจั๋วมองเห็นได้อย่างชัดเจน และรู้ว่าตนเองควรทำอย่างไร จึงประคองคุณนายหลัว ยืนอยู่ที่ประตู เตรียมเรียกพ่อหวังเหย่ด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน
ไม่นาน แสงโคมไฟก็สว่างใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนมาถึงตรงหน้า ฉีหวังก็เดินเข้ามาในลานบ้านอย่างรวดเร็ว
"หม่อมฉันคำนับคารวะหวังเหย่เพคะ"
"ลูกคารวะท่านพ่อเพคะ"
คุณนายหลัวและชู่จิ่นจั๋วต่างคำนับอย่างเป็นระเบียบ
มีเพียงฉู่จิ่นเหนียนที่ยังคงนั่งดื่มน้ำชาอย่างสบายอารมณ์