บทที่ 386 ศัตรูคู่อาฆาต

นั่นก็คือ เสียงเคาะหินที่เขาเข้าใจผิดว่าเป็นสัญญาณขอความช่วยเหลือเมื่อครู่นี้ ที่จริงแล้วเป็นเพียงการเล่นฆ่าเวลาของจวงชิงหนิงเท่านั้น

ในเวลานี้ เธอไม่ได้ตะโกนร้องขอความช่วยเหลืออย่างตื่นตระหนก กลับนั่งเล่นอย่างใจเย็นเช่นนี้

จวงชิงหนิงคนนี้ มีความสงบนิ่งที่น่าทึ่งจริงๆ

ก่อนหน้านี้ตอนที่เกือบถูกโจรลักพาตัวก็เป็นเช่นนี้ ตอนที่ถูกเจียงหยูและพวกจับตัวไป และเผชิญหน้ากับพวกเขา ก็เป็นเช่นนี้ แม้แต่ตอนนี้ที่ติดอยู่ในกับดัก ก็ยังคงเป็นเช่นนี้