ตู้ม่านในฐานะแม่ จะไม่รู้ได้อย่างไรว่าลูกสาวของตัวเองหน้าตาเป็นอย่างไร
ตอนเด็กๆ อัตราการเหลียวมองของเธอสูงถึงสองร้อยเปอร์เซ็นต์
ไม่ต้องพูดถึงคนอื่น แม้แต่เธอซึ่งเป็นผู้หญิงวัยนี้มองยังรู้สึกใจเต้นแรง
แต่เด็กคนนี้ตั้งแต่มัธยมต้นก็สวมแว่นตากรอบดำขนาดใหญ่ ทุกวันสวมชุดนักเรียนที่หนาและใหญ่ ทำอะไรก็ช้าๆ และก้มหน้า
ตู้ม่านไม่รู้ว่าพูดไปกี่ครั้งแล้ว แต่ไม่มีครั้งไหนที่สำเร็จ