บทที่ 20 การแสดง

หลังจากมาถึงอำเภอหลินอี๋ เต้าหัวก็ได้อยู่กับพ่อแม่อย่างมั่นคง

แม้ว่าชีวิตจะไม่อิสระเหมือนตอนอยู่ที่หมู่บ้านหยานเจีย แต่ก็ยังอบอุ่น

อาจเป็นเพราะความรู้สึกผิดที่ไม่ได้เลี้ยงดูลูกสาวคนโตมาตั้งแต่เด็ก ทั้งหลี่ฟูเหรินและแย้นจื้อเกาต่างก็ดีกับเต้าหัวมาก

ในวันที่สิบหลังจากที่พวกเขามาถึง เหยียนจื้อหยวนและหยาน จื้อเฉียงก็กลับมา

ที่เรือนเจิ้ง ห้องด้านซ้าย