บทที่ 26 เสียทั้งภรรยาและทหาร

เมื่อเต้าหัวจากไป บรรยากาศบนโต๊ะอาหารก็ยิ่งหม่นหมองลง

หยาน เล่าไท่ไท่นิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองแย้นจื้อเกา "ตั้งแต่เล็กจนโต เต้าหัวแทบไม่เคยร้องไห้เลย ครั้งหนึ่งตอนที่เด็กคนนั้นช่วยครอบครัวอาสามเก็บเกี่ยวข้าว เธอล้มลงที่คันนา ข้อเท้าเคล็ด แต่เพราะกลัวครอบครัวอาสามจะรู้สึกผิด เธอกัดฟันทนไม่ร้องออกมาสักคำ แต่วันนี้กลับมีน้ำตาคลอ..."