บทที่ 37 ถุงกระสอบ

ท่านอาจารย์ฉินกลับมาที่เต๋ออี้หย่วนด้วยสีหน้าบึ้งตึง เมื่อเดินผ่านห้องเรียน เขาชำเลืองมองเต้าหัวที่นั่งอยู่แถวหลังสุดด้วยสายตาเย็นชา นึกถึงท่าทีของหลี่ฟูเหรินเมื่อครู่ จำต้องกลั้นความอึดอัดในอกไว้แล้วรีบกลับห้องของตน

พอท่านอาจารย์ฉินจากไป เต้าหัวที่เมื่อครู่กำลังตั้งใจฝนหมึกก็เงยหน้าขึ้นมองออกไปนอกหน้าต่าง

มองดูเงาร่างของท่านอาจารย์ฉินที่รีบร้อนจากไป ดวงตาของเต้าหัวเป็นประกายวูบหนึ่ง