บทที่ 143 ได้ดีแล้วก็หยิ่งผยอง

ในศาลา หยานอี้ซวงต่อบทกวีที่หยานเหวินซิ่วแต่งขึ้น บทกวีต่อกันได้ไม่เลว ได้รับเสียงชื่นชมจากทุกคน หยานอี้ซวงสีหน้าสดใส รีบยิ้มมองไปทางเซียวเย่หยางที่นั่งอยู่ตำแหน่งบน

"ท่านอ๋องน้อย ถึงท่านแล้วค่ะ!"

นางไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองด้อยกว่าพี่สาวคนโตตรงไหน โดยเฉพาะในด้านการแต่งกลอนและบทกวี ยิ่งทิ้งห่างพี่สาวคนโตไปหลายช่วงตัว วันนี้นางต้องคว้าโอกาสนี้ไว้ให้ได้ แสดงความสามารถของตนออกมา ให้ทั้งบิดาและคนอื่นๆ ในบ้าน รวมถึงท่านอ๋องน้อยได้เห็นว่า คุณหนูสกุลเอี่ยนไม่ได้มีแค่พี่สาวคนโตเท่านั้น