บทที่ 316 แค่อยู่เคียงข้างก็พอ

เช้าวันรุ่งขึ้น ระหว่างกินอาหารเช้า เซียวเย่หยางเห็นเต้าหัวแล้วสายตายังหลบๆ เลี่ยงๆ อยู่ แต่เต้าหัวกลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"เซียวเย่หยาง ฉันคิดดูเมื่อคืนแล้ว การที่พวกเราแบกหินร้อนด้วยตะกร้าแบบนั้นช้าไป ที่บ้านผู้ใหญ่บ้านมีรถเข็น เดี๋ยวเราไปขอยืมมาใช้กัน แบบนี้จะเร็วขึ้น และนายก็จะได้สบายตัวขึ้นด้วย"

เต้าหัวพูดแสดงความคิดเห็นพลางดื่มโจ๊กไปด้วย