บทที่ 318 ทำให้ฉันโกรธจนแทบบ้า
"ยังไง เธอคิดว่าฉันไม่คู่ควรที่จะเป็นพี่น้องกับเธอหรือ?"
เต้าหัวจ้องมองเซียวเย่หยางด้วยสายตาอันตราย
เซียวเย่หยางนิ่งไปครู่หนึ่ง: "...อย่าพูดเรื่องที่ไม่มีมูลความจริงสิ" พูดจบก็รีบเดินจากไปด้วยข้ออ้างว่าจะไปหาเชือก
มองดูเงาร่างของเซียวเย่หยางที่รีบร้อนจากไป เต้าหัวบ่นพึมพำ: "หึ เด็กคนนี้คงคิดว่าเขาเป็นลูกหลวง ไม่คู่ควรที่จะเป็นพี่น้องกับลูกสาวอธิการบดี เห็นไหมล่ะ ในที่สุดเขาก็ยังดูถูกคนอื่นอยู่ดี"