บทที่ 52 ในโลกมนุษย์มีความชั่วร้าย แต่ก็มีความดีงาม

บทที่ 52 ในโลกมนุษย์มีความชั่วร้าย แต่ก็มีความดีงาม

หลิวซานเหนียงขยับริมฝีปากเบา ๆ และท่องบทสวดเบา ๆ

นะโมอะมิตาภะยะตะถาคะตายะ

ตะติยะถาอะมิริตุภะวิ

อะมิริตะสิทธัมภะวิ

อะมิริตะวิกรันเต

อะมิริตะวิกรันตา

คะมินีคะคะนะ

จิตะกะริสวาหา

ความแค้นที่พันธนาการหลินเจิ้งอยู่นั้นค่อย ๆ จางหายไปตามบทสวด ไม่ว่าจะมีความไม่พอใจหรือความแค้นเคืองมากเพียงใด มันก็ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของโลกนี้อีกต่อไป