บทที่ 275 หลินจิ่นยวี่ไปหมู่บ้านหวัวหนิว
"แน่นอน ทำไมฉันต้องพูดอะไรเยอะแยะด้วย?"
เหอ เหยาเชิดคางขึ้นอย่างหยิ่งผยอง
"อย่าเอามีดไปเลย ทำตัวตามสบายๆ บอกว่าแค่ผ่านมาล่าสัตว์บนเขาแล้วแวะมาเยี่ยมเฉยๆ"
หลินจิ่นยวี่ครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วตัดสินใจ
"ได้ ฉันจะไปเอาซองธนู"
เหอ เหยาดีใจในใจ ยิ้มร่าเดินไปที่ห้องพักของตัวเอง
อาสอง หลานจะพยายามอย่างสุดความสามารถ ขอให้หมออัจฉริยะน้อยรักษาขาให้ท่าน
หลินจิ่นยวี่จิตใจปั่นป่วน ถอนหายใจลึกๆ พยายามสงบจิตใจที่กระวนกระวาย หยิบซองธนูจากผนัง กำดาบแน่น ก้าวยาวๆ ออกจากห้อง