เย่เป่ย

นิยายโรแมนติก-แฟนตาซีที่นางเอกโหด เทพ! ส่วนพระเอกคลั่งรักและหน้าหนามาก!
เธอเป็นแพทย์หญิงอัจฉริยะแห่งศตวรรษที่ยี่สิบสี่ ด้วยเข็มเงินเพียงเล่มเดียวก็สามารถชุบชีวิตคนตายให้ฟื้นขึ้นมาได้
ทว่าการเดินทางข้ามมิติเพียงครั้งเดียว กลับพลิกทุกอย่างให้กลับตาลปัตรในช่วงค่ำคืน
กลายเป็นคุณหนูใหญ่ขยะแห่งจวนอ๋องที่ใครๆ ต่างก็ก่นด่าสาปแช่ง ไม่มีทั้งภูติวิญญาณ เย่อหยิ่งจองหองไร้ความสามารถ
ในฐานะคุณหนูแห่งจวนอ๋องที่ยิ่งใหญ่ กลับถูกคู่หมั้นพาคนรักใหม่มาเหยียดหยามกันถึงหน้าประตูจวน!
ข้าผู้ซึ่งแต่เดิมเป็นถึงบุตรีที่รักของสวรรค์ สามารถยืนอยู่บนจุดสูงสุดแล้วกวาดตามองไปทั่วทั้งใต้หน้า ไหนเลยจะปล่อยให้พวกเจ้ามาหยิ่งผยองและอวดดีต่อหน้าข้าได้! ในเมื่อมีเข็มเงินอยู่ในมือก็เท่ากับว่าได้กุมใต้หล้านี้เอาไว้แล้ว!
สมบัติของสวรรค์และโลกล้วนอยู่ในมือของนาง ตำราการบ่มเพาะชั้นเยี่ยมกองสุมสูงเท่าภูเขา
นางจะทำให้พวกมันได้รู้ว่าสิ่งใดคือการตบหน้าที่แท้จริง!
ไม่คาดคิด ดันไปช่วยชีวิตเจ้าหนอนน่ารำคาญที่รู้จักแต่เดินตามก้นนางต้อยๆ เข้าเสียได้

“เราไม่คุ้นเคยกัน” แพทย์หญิงอัจฉริยะบางคนเลิกคิ้วขึ้นกล่าวอย่างเย็นชา
เขาปลดเสื้อคลุมตัวนอกออกด้วยท่วงท่าเชื่องช้า พูดอย่างหน้าด้านว่า
"หากใส่เสื้อผ้าแล้วเจ้าจำไม่ได้ เช่นนั้นข้าถอดเสื้อผ้าออกเจ้าคงจะพอคุ้นเคยขึ้นมาบ้างกระมัง!"


ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร

ตอนที่ 127 นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น (1)


“เสด็จพ่อรับสั่งชมเชยเกินไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ” มั่วเฉี่ยนยวนตอบอย่างสุภาพ


“วันนี้ไม่ว่าจะเป็นองค์รัชทายาทหรือจวนหลินอ๋องล้วนมีผลงานทั้งสิ้น สมควรได้รับรางวัล อย่างไรก็ตามเวลานี้ไม่เช้าแล้ว หลินอ๋องเองก็คงเหนื่อยอยากพักผ่อนมากแล้วกระมัง เช่นนั้นเชิญทุกคนกลับไปพักก่อนเถิด รัฐชีของพวกเราคงไม่สามารถอยู่ได้โดยปราศจากเสาหลักที่แข็งแรงเช่นเจ้า” ฮ่องเต้ทรงตรัสรับสั่งด้วยพระพักตร์ที่เปี่ยมไปด้วยความกรุณา แต่ในพระหทัยของพระองค์นั้นแทบจะกระอักโลหิตออกมาอยู่รอมร่อ ความอัปยศที่จวินอู๋เสียมอบให้พระองค์ในค่ำคืนนี้ ทำให้พระองค์เจ็บปวดและอับอายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
