เย่เป่ย

นิยายโรแมนติก-แฟนตาซีที่นางเอกโหด เทพ! ส่วนพระเอกคลั่งรักและหน้าหนามาก!
เธอเป็นแพทย์หญิงอัจฉริยะแห่งศตวรรษที่ยี่สิบสี่ ด้วยเข็มเงินเพียงเล่มเดียวก็สามารถชุบชีวิตคนตายให้ฟื้นขึ้นมาได้
ทว่าการเดินทางข้ามมิติเพียงครั้งเดียว กลับพลิกทุกอย่างให้กลับตาลปัตรในช่วงค่ำคืน
กลายเป็นคุณหนูใหญ่ขยะแห่งจวนอ๋องที่ใครๆ ต่างก็ก่นด่าสาปแช่ง ไม่มีทั้งภูติวิญญาณ เย่อหยิ่งจองหองไร้ความสามารถ
ในฐานะคุณหนูแห่งจวนอ๋องที่ยิ่งใหญ่ กลับถูกคู่หมั้นพาคนรักใหม่มาเหยียดหยามกันถึงหน้าประตูจวน!
ข้าผู้ซึ่งแต่เดิมเป็นถึงบุตรีที่รักของสวรรค์ สามารถยืนอยู่บนจุดสูงสุดแล้วกวาดตามองไปทั่วทั้งใต้หน้า ไหนเลยจะปล่อยให้พวกเจ้ามาหยิ่งผยองและอวดดีต่อหน้าข้าได้! ในเมื่อมีเข็มเงินอยู่ในมือก็เท่ากับว่าได้กุมใต้หล้านี้เอาไว้แล้ว!
สมบัติของสวรรค์และโลกล้วนอยู่ในมือของนาง ตำราการบ่มเพาะชั้นเยี่ยมกองสุมสูงเท่าภูเขา
นางจะทำให้พวกมันได้รู้ว่าสิ่งใดคือการตบหน้าที่แท้จริง!
ไม่คาดคิด ดันไปช่วยชีวิตเจ้าหนอนน่ารำคาญที่รู้จักแต่เดินตามก้นนางต้อยๆ เข้าเสียได้

“เราไม่คุ้นเคยกัน” แพทย์หญิงอัจฉริยะบางคนเลิกคิ้วขึ้นกล่าวอย่างเย็นชา
เขาปลดเสื้อคลุมตัวนอกออกด้วยท่วงท่าเชื่องช้า พูดอย่างหน้าด้านว่า
"หากใส่เสื้อผ้าแล้วเจ้าจำไม่ได้ เช่นนั้นข้าถอดเสื้อผ้าออกเจ้าคงจะพอคุ้นเคยขึ้นมาบ้างกระมัง!"


ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร

ตอนที่ 144 ความร้ายกาจของสตรี (2)


หลังจากที่ทหารจากกองทหารรักษาพระองค์ออกไปจนหมด ในห้องโถงของพระตำหนักเมื่อสักครู่ก็เหลือเพียงไป๋อวิ๋นเซียนและมั่วเซวี่ยนเฝ่ยสองคน


เมื่อไม่มีคนอื่นแล้ว มั่วเซวี่ยนเฝ่ยก็แสดงสีหน้าเคร่งขรึมกังวลใจออกมา เขาถามนางไปว่า “อวิ๋นเซียน เจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่ สุรายาเมื่อสักครู่นี้ที่เจ้าให้ทหารของกองทหารรักษาพระองค์ดื่มเข้าไป ไม่ใช่สุราตัวเดียวกันกับที่เจ้าเตรียมไว้ใช้เล่นงานกองทัพรุ่ยหลินหรอกหรือ แต่ทำไม...เจ้าถึงใช้มันกับทหารทางฝั่งเราแทนเล่า”
